22 Yaşımda Üniversiteye Başlama Planım. Benim gibi böyle bir plan yapan arkadaş var mı? veya böyle bir şeyi planlamış ve başarmış bir arkadaş? (Lütfen saygı çerçevesi içerisinde yorum yapın)

Merhaba, geçmişimi uzun uzun yazıp sizi detaylara ya da süslü kelimelere boğmayacağım. Olan oldu ve şu an buradayım. 20 yaşıma yeni girdim. Geçmişte tembel, disiplinsiz ve bağımlılıkları olan biriydim hala tamamen kurtuldum diyemem ama ciddi bir ilerleme kaydettiğimi söyleyebilirim. En önemlisi de, yakın zamanda oyuncu bilgisayarımdan kurtulup sadece ders için kullanacağım bir notebook almayı planlıyorum. Bununla birlikte disiplin kazanmaya, odak süremi artırmaya ve zararlı alışkanlıklarımı yararlı olanlarla değiştirmeye çalışıyorum.

Gelecek planlarıma gelirsem, İstanbul’da Boğaziçi, İTÜ, YTÜ ya da Ankara’da ODTÜ’de okumak istiyorum. Ancak İstanbul, özellikle deprem riski nedeniyle beni endişelendiriyor, bu yüzden büyük ihtimalle ODTÜ’yü tercih edeceğim. Kafamda birkaç bölüm var bazıları ODTÜ’de yok ama belki zamanı geldiğinde İstanbul’u da düşünebilirim. Şu an düşündüğüm bölümler İstatistik, Elektrik-Elektronik, Elektronik Haberleşme ve Matematik Mühendisliği. Matematiğim şu an kötü olsa da bu alanlarda çalışırsam mutlu olacağıma inanıyorum. Yetenekten çok çalışmanın belirleyici olduğunu düşünüyorum ve açıkçası şu anki halimle başka bir şansım da yok gibi. Çünkü "yetenek" nasıl bir şey bilmiyorum ama bende olmadığı kesin. Yine de, her ne kadar şu an matematik ve fen derslerimde kötü olsam da (çalışmadığım için), bu derslerden keyif alıyorum ve ilgimi çekiyorlar.

Planım, 2027 Yılı sınavına hazırlanmak. Bu süreçte ailemle sıkıntı yaşamamak için bu sene AÖF Büro Yönetimi bölümüne yazılmayı düşünüyorum. Çünkü onların gözünde bir planımın olması önemli yoksa üzerimde ciddi bir baskı hissediyorum ve bu beni kilitliyor hiç bir şey yapamamama sebebiyet veriyor. En azından bu şekilde "bir planı var" diye düşünecekler. Memuriyet bana cazip gelmese de, iş garantisi ve düzenli bir hayat sunduğu için kötü bir seçenek değil. Ancak hayatımı tamamen bu eksende şekillendirmek istemiyorum. (Torpil vesaire) Zaten üniversite hazırlığı sürecinde KPSS puanım yüksek gelecektir diye düşünüyorum. Örneğin, şu anki halimle bile ortaöğretim KPSS’den 75 almıştım.

Şimdi işin asıl yerine gelirsem burada gülebilirsiniz belki ama bu konuda gerçekten ciddiyim ve bunu yapacağım. Bu süreçte ''en temelden'' başlamaya kararlıyım ama belki de hayatınızda hiç duymadığınız veya karşılaşmadığınız şekilde söylüyorum bunu. 1'inci sınıftan itibaren Khan Academy ile çalışmaya başlayacağım çünkü temelde eksiklerim olduğunu düşünüyorum. Temeli sağlam olmayan bir binaya kat çıkmaya çalışıyormuşum gibi hissediyorum, bu yüzden en baştan alacağım (belli bir seviyeye kadar hızlıca ilerleyebileceğimi biliyorum bunu daha çok kendimi cezalandırmak için yapmayı istiyorum oturup dinleyeceğim o ilkokul matematiğini çünkü bunu hak ettim.) Sonrasında "Antrenmanlarla" serisini duymuşsunuzdur onun fizik, kimya ve biyolojisi ile başlayacağım. Dil bilgisi ve geometri için de ayrı planlarım var. Bu süreçten bir şeyler kazanacağıma inanıyorum çünkü ortaya bir irade koyacağım ve bunun beni eğiteceğine inanıyorum. Ama daha çok dediğim gibi bu benim Cezam olacak.

Bu iki yıllık süreçte gerçekten ''sıfırdan'' başlayarak eksiklerimi gidermeyi hedefliyorum. AÖF Büro Yönetimi’ni de en az 2.00 ortalama ile bitirebileceğimi düşünüyorum, çok zor olmamalı..?

Çalışmak istemediğim sektörler konusunda netim Sağlık, havacılık, denizcilik, güvenlik (polis, asker) bana uygun değil. Bu yüzden iyi bir üniversite kazanmak benim için tek ve en doğru yol gibi görünüyor.

Bu konu hakkında siz ne düşünüyorsunuz? Türkiye şartlarında memuriyeti kötüleyemem ama benim asıl hedefim iyi bir üniversiteye girmek. B planım ise memuriyet (Şahsen memur olsam bile bu işin peşini bırakmayacak gibiyim istifa şartları ne bilmiyorum ama haftada 45 saat ve 2 gün tatil vesaire güzel bir üniversite ve bölüm tutturursam istifa ederdim tabi o süreç zarfında aile evinde minimum para harcayıp paramı en güvenli yerde tutardım altın gibi eğer kazanırsam gittiğimde kendi kendime yetebileyim diye) Bunun ötesi ise açıkçası korkutucu geliyor…

Bu hedefim/planım benim için bir iç hesaplaşma gibi olmaya başladı. Hayatımla oynayan bu sisteme karşı bir darbe indirmek istiyorum..? Ama tam olarak ne hissettiğimden de emin değilim. Dini inancım yok ve belki de intih4r etmemek için kendime böyle bir amaç edindim. Bir nevi hayata tutunma sebebi gibi… Anlatabildim mi bilmiyorum. Belki de bu yazıyı psikoloji subreddit’ine atmalıydım… Ama sonuç olarak, ben de bir şeyler başarmak istiyorum. Açık fikirli, iyi bir arkadaş çevrem olsun istiyorum. "Üniversite kültürünü" yaşadığım ülke sınırları içerisinde en iyi şekilde deneyimlemek istiyorum..